अध्याय ६ – ध्यानयोगांतर्गत मन:संयम    अर्जुन वादला हे हृषिकेषा चंचल मन हे पाही । बलिष्ठ दृढ अन अस्थिर माझे चित्त स्थिरावत नाही ।।१।।   कधी आवरू जाता मन हे हाती येतच नाही । कधी बंधनामधे जसा हा  वारा मुळी न राही ।।२।।   निष्फळ का ते यत्न जयांची वृत्ती साधक नाही । विरती का

अध्याय ६ : ध्यान योग    टाकुनी फलकामना कर्तव्यकर्माला स्मरावे । सार्थ या चिदआत्मरुपाला कसे समजून घ्यावे । खोल दडल्या आत्मसूर्याला कसे ते  ओळखावे। कृष्ण आता सांगती ध्यानात ते कैसे रमावे ।।१।।   जाणते सन्यस्त होती टाकती उपभोग सारे । साधना अष्टांगयोगाची करोनी कर्म द्वारे । साधला हा योग त्याने भौतिका टाकून द्यावे । कृष्ण आता सांगती ध्यानात ते

अध्याय ५ : कर्म संन्यास योग    पार्थ म्हणे कर्म सोडण्यास तूच सांगतो । परि फिरुनी भक्तियुक्त कर्म तू प्रशंसतो । श्रेयस्कर काय पार्थ सांगण्यास विनवितो । कर्म संन्यास योग कृष्ण सार्थ वर्णितो ।।१।।   कर्म संन्यास एक एक कर्मयोग तो । दोन्ही मार्ग आक्रमोनी व्यक्ती मुक्ती साधतो । भक्तियुक्त कर्म परी त्यात श्रेष्ठ मार्ग तो ।

अध्याय ४  – ज्ञानकर्मसंन्यास योग    काळे ज्यास अद्भूत ऐश्वर्यरूप । जयासी कळे ज्ञान कर्मस्वरूप । पुन्हा ना कधी तो हि जन्मासी आला । नमस्कार साष्टांग पुरुषोत्तमाला ।।१।।   भयासाक्ती क्रोध त्यजूनी विचारी । पवित्र प्रगल्भ स्थिरे निर्विकारी । तयासी हरीची मिळे प्रेमलीला । नमस्कार साष्टांग पुरुषोत्तमाला ।।२।।   जयाचा जसा भाव अभ्यंतरीचा । तसा

अध्याय ४ :  ज्ञानकर्मसंन्यास योगांतर्गत अवतार मीमांसा   आता सांगे तो माधव कधी अवतार होतो । कधी येई धरेवर सगुणात दृश्य होतो । जेव्हा घालीतसे साद धरा आर्त या स्वरात । तेव्हा अवतार घेई देव अद्भुत रुपात ।।१।।   कली माततो जगात होई स्वैराचार रीत । जाई स्वधर्म पाताळी चढे अधर्म व्योमात । नीच राहतो सुखात राही

अध्याय ३ : कर्मयोग    धनंजयाच्या द्विधामतीला काही कळेना काय करावे । निरासक्तिची  दीक्षा देई कृष्ण म्हणे पण युद्ध करावे । वासुदेव मग सांगे कैसे कर्त्यावाचून कर्म घडावे । फलश्रुतीची आस सोडुनी कर्मासाठी कर्म करावे ।।१।।   साक्षात्कारी होण्या व्यक्ती दोनच रस्ते पुढ्यात असती । सांख्यांची ती आत्मप्रचीती योग्यांची कर्माची रीती । दोन्ही मार्गी एकच पूर्ती मी माझेपण

TOP