४६.१ बहिण पोस्टाने राखी पाठवायची तेव्हा तो तिला अंधश्रद्धाळू म्हणायचा. तीच राखी हातातून खाली पडली म्हणून परत उचलण्यासाठी तो खाली वाकला आणि सीमापार असणाऱ्या शत्रूच्या गोटातून सु सु करीत आलेली लक्ष्यवेधी गोळी त्याच्या  डोक्यावरून त्याला इजा न करता निघून गेली…. ४६.२ दरवाज्यावर कुणाची तरी टकटक झाली तेव्हा तिने दार उघडल्यावर बाहेर अपेक्षा होती तोच होता.

४५.१ आपल्या गुरुजींचा पट्टशिष्य म्हणवून घेण्यासाठी त्याने गुरुजींसारखं गाण्याचा खूप प्रयत्न केला. पण गुरुजींसारखं तो कधीच गाऊ शकला नाही. जेव्हापासून  गुरुजींसारखं गायचं सोडुन गुरुजींनी शिकवलेलं गायला लागला तेव्हापासून लोक त्याला गुरुजींचा पट्टशिष्य म्हणून ओळखायला लागले. ४५.२ तो मैफिलीत रंग भरत होता. त्याचं स्वरचित्र पूर्ण होत आलं. आणि मग मैफिल ऐकायला नाही तर मैफिलीत ‘दिसायला’ आलेल्या

४४.१ पोत्यात माती भरता भरता तो आपल्या बायकोला म्हणाला,  “मी सावकाराच्या घरी जातोय खतासाठी पैसे मागायला, आलो परत तर या मातीत खत घालून आणि नाही आलो तर यात माझ्या देहाची राख घालून पसरायची ही माती आपल्या शेतात.”… ४४.२ अर्ध्या चड्डीत फिरतो म्हणून अक्ख गाव त्याला हसायचं. पण जेव्हा धरण फुटलं आणि त्याखाली गाव बुडालं तेव्हा

अलक ४३.१ गुरुजींनी श्रीमदभगवद्गीतेतील संकल्पना समजावण्यासाठी एका हातात पटवलेली उदबत्ती आणि दुसऱ्या हातात पटवलेली सिगरेट पकडली आणि शिष्यांना म्हणाले,” धूर दोन्हीतून येतोय पण त्यातला फरक समजून घ्या. एक सत्वगुणी आहे आणि एक तमोगुणी. पण तुम्हाला मात्र व्हायचं आहे ते उदबत्ती आणि सिगरेट दोघांनाही एकामागोमाग एक पेटवून आपलं काम करून विझून जाणारी काडी. खरी कर्मयोगी स्थितप्रज्ञ”…

४२.१ कृष्ण सुंदर बासरी वाजवायचा तेव्हा गाई आजूबाजूला ऐकायला गोळा व्हायच्या, असं आजी सांगायची, तेव्हा लहानपणी कृष्णाचं खूप कौतुक वाटायचं. आता मोठा झाल्यावर त्या गाईंविषयी आदर अधिक वाढलाय. चांगलं काय वाईट काय हे ही कळावं लागतं. ४२.२ परदेशात स्थायिक झालेल्या आपल्या मुलाला भारतात एकट्याच राहणाऱ्या त्याच्या वडिलांनी फोनवरच विचारलं. “तू काही आता परत येत नाहीस