आजच्या अलक नेहमीपेक्षा थोड्या वेगळ्या लिहिल्या गेल्या. कुठल्याही कथेचा सुखांत किंवा दुःखांत एक साहित्यकृती म्हणून करता येऊ शकतो आणि साहित्य म्हणून, लेखकाचे विचार म्हणून, किंवा त्या साहित्यकृतीची गरज म्हणून त्या दोन्ही प्रकारचे शेवट करण्यात काहीच योग्य किंवा अयोग्य असं नाही. परंतु आजच्या अलक लिहीत असताना मनात विचार आला की अलकचं एखादं कथाबीज सुचल्यावर अलक एका

अलक ५०.१ त्याला बातमी कळली आणि तो लगोलग सरांच्या घरी पोहोचला. सर तपोवृद्ध तर होतेच , पण वयोवृद्धही होते. कधीतरी ही बातमी अपेक्षित होतीच. तो पोहोचला तेव्हा घराबाहेर लोक जमा झालेच होते. काय असेल पुढची गोष्ट? सुखांत की दुःखांत ? कारण बातमी पुरस्काराचीही असू शकते किंवा मृत्यूची. तुम्ही कसा विचार केला असता? सकारात्मक की नकारात्मक?

अलक ४८.१ गाण्यासाठी ‘लाइफटाइम अचिवमेंट अवॉर्ड’ घेऊन तो व्यसपीठावरून खाली उतरला. पत्रकाराने त्याला विचारलं ,” तुम्हाला स्वतःला आज कसं वाटतंय?, “अपूर्ण आणि म्हणूनच अपराधी” नम्रपणे इतकंच तो म्हणाला… अलक ४८.२ अमेरिकेत चौथ्या पिढीत जन्माला आलेला एक मुलगा आपलं मूळ शोधण्यासाठी भारतात आला. खूप जणांना विचारलं शेवटी एकाने सांगितलं आपला सगळा कुलवृत्तांत कॅलिफोर्नियाच्या एका युनिव्हर्सिटीमध्ये जनिओलॉजि

४७.१ तो दारूच्या ग्लासवर पडलेल्या आपल्या प्रतिबिंबाकडे पहात होता. अचानक त्याला लक्षात आलं की त्याच्या गेल्या काही वर्षांच्या प्रवासात, ग्लासच्या आत असणाऱ्या दारूची उंची वाढली खरी पण त्याच ग्लासच्या बाहेर त्याला दिसत आलेल्या त्याच्या प्रतिबिंबाची उंची मात्र तितक्याच व्यस्त प्रमाणात घटली होती… ४७.२ त्याने आपल्या पत्र्याच्या छोट्या पेटीतलं मोरपीस हळुवार बाहेर काढलं आणि आपल्या डोक्यावरून

४६.१ बहिण पोस्टाने राखी पाठवायची तेव्हा तो तिला अंधश्रद्धाळू म्हणायचा. तीच राखी हातातून खाली पडली म्हणून परत उचलण्यासाठी तो खाली वाकला आणि सीमापार असणाऱ्या शत्रूच्या गोटातून सु सु करीत आलेली लक्ष्यवेधी गोळी त्याच्या  डोक्यावरून त्याला इजा न करता निघून गेली…. ४६.२ दरवाज्यावर कुणाची तरी टकटक झाली तेव्हा तिने दार उघडल्यावर बाहेर अपेक्षा होती तोच होता.

४५.१ आपल्या गुरुजींचा पट्टशिष्य म्हणवून घेण्यासाठी त्याने गुरुजींसारखं गाण्याचा खूप प्रयत्न केला. पण गुरुजींसारखं तो कधीच गाऊ शकला नाही. जेव्हापासून  गुरुजींसारखं गायचं सोडुन गुरुजींनी शिकवलेलं गायला लागला तेव्हापासून लोक त्याला गुरुजींचा पट्टशिष्य म्हणून ओळखायला लागले. ४५.२ तो मैफिलीत रंग भरत होता. त्याचं स्वरचित्र पूर्ण होत आलं. आणि मग मैफिल ऐकायला नाही तर मैफिलीत ‘दिसायला’ आलेल्या

४४.१ पोत्यात माती भरता भरता तो आपल्या बायकोला म्हणाला,  “मी सावकाराच्या घरी जातोय खतासाठी पैसे मागायला, आलो परत तर या मातीत खत घालून आणि नाही आलो तर यात माझ्या देहाची राख घालून पसरायची ही माती आपल्या शेतात.”… ४४.२ अर्ध्या चड्डीत फिरतो म्हणून अक्ख गाव त्याला हसायचं. पण जेव्हा धरण फुटलं आणि त्याखाली गाव बुडालं तेव्हा

अलक ४३.१ गुरुजींनी श्रीमदभगवद्गीतेतील संकल्पना समजावण्यासाठी एका हातात पटवलेली उदबत्ती आणि दुसऱ्या हातात पटवलेली सिगरेट पकडली आणि शिष्यांना म्हणाले,” धूर दोन्हीतून येतोय पण त्यातला फरक समजून घ्या. एक सत्वगुणी आहे आणि एक तमोगुणी. पण तुम्हाला मात्र व्हायचं आहे ते उदबत्ती आणि सिगरेट दोघांनाही एकामागोमाग एक पेटवून आपलं काम करून विझून जाणारी काडी. खरी कर्मयोगी स्थितप्रज्ञ”…

४२.१ कृष्ण सुंदर बासरी वाजवायचा तेव्हा गाई आजूबाजूला ऐकायला गोळा व्हायच्या, असं आजी सांगायची, तेव्हा लहानपणी कृष्णाचं खूप कौतुक वाटायचं. आता मोठा झाल्यावर त्या गाईंविषयी आदर अधिक वाढलाय. चांगलं काय वाईट काय हे ही कळावं लागतं. ४२.२ परदेशात स्थायिक झालेल्या आपल्या मुलाला भारतात एकट्याच राहणाऱ्या त्याच्या वडिलांनी फोनवरच विचारलं. “तू काही आता परत येत नाहीस