आमच्या घराजवळच्या एका संस्थेमध्ये गणपतीमध्ये विसर्जनाच्या आदल्या दिवशी महाआरती असते. लहानपणी आम्ही त्या दिवसाची अगदी वाट पाहत असू. बेंबीच्या देठापासून ओरडून गायल्या जाणाऱ्या वीस पंचवीस आरत्या, ढोल , ताशे, टाळ, मृदंग, रिंगण, फुगड्या, नाच, गजर अशी धमाल असायची. असायची कशाला अजूनही असते. आणि अगदी खरं सांगायचं तर लहानपणी पाहायचो तशी अजूनही मी त्या महा-आरतीची वाट

श्रीमद भगवद्गीतेच्या दुसऱ्या अध्यायातील उत्तरार्धात स्थितप्रज्ञाची लक्षण भगवंतांनी सांगितलेली आहेत. स्थितप्रज्ञ हा दुर्घटनेने किंवा दुःखाने कष्टी होत नाही आणि त्याला सुखाची आसक्ती नसते. कासव ज्याप्रमाणे आपलं अंग कवचामध्ये ओढून घेतं तसं स्थितप्रज्ञ आपले षडरिपू आपल्या नियंत्रणात ठेवतो. तो विषयभोगांपासून दूर राहतो. तो मनोवसना टाकून देतो. ही आणि अशी अनेक स्थितप्रज्ञाची लक्षणं भगवंतांनी सांगितली आहेत. ही

एकदा एक पालक त्यांच्या ६-७ वर्षाच्या मुलाला घेऊन माझ्याकडे आले. मला म्हणाले, “सर ह्याला काहीतरी शिकवायचंय.” मी म्हणालो “काहीतरी म्हणजे नक्की काय?” “काहीतरी म्हणजे संगीतातलं काहीतरी”, पालक म्हणाले. मी म्हणालो ” मी तबला आणि संवादिनी दोन्ही शिकवतो त्यापैकी काय?”. त्यावर पालक म्हणाले, “अहो आता सुट्या लागल्या आहेत. घरी बसला ना की भयंकर मस्ती करतो. या

काही दिवसापूर्वी एक माणूस मला भेटला. एका मित्रामुळे त्यांची आणि माझी ओळख झाली. फारशी ओळख नसून तो खूप मित्रत्वाने वागत होता माझ्याबरोबर. एक दोन वेळा भेटल्यावरच त्याने मला एका कार्यक्रमाला येण्याचं निमंत्रण दिलं. इतकच नव्हे तर त्याचा गाडीतून मला घेऊन जाण्याची तयारीही दर्शवली. मी त्याला विचारलं की काय कार्यक्रम आहे तर त्यावर त्यानं मला अगदी

स्वामी विवेकानंदांच्या प्रसिद्ध शिकागो व्याख्यानाला 125 वर्ष पूर्ण होतील. हे व्याख्यान म्हणजे नुसत्या स्वामी विवेकानंदांच्याच चरित्रात नव्हे तर भारतीय इतिहासात सोन्याच्या अक्षरांनी लिहिलेले क्षण आहेत. स्वामी विवेकानंदांच चरित्र वाचनात खूप वर्षांपूर्वी लहानपणी आलं. त्यात त्यांच्या बालपणीचे प्रसंग वाचताना मजा वाटायची. लहानपणी एका झाडाला ब्रह्मसमंध बाधा झाली आहे हे कळल्यावर त्या झाडावर ते रात्री बारा वाजता

माझ्या व्यवसायाच्या निमित्ताने बऱ्याच ठिकाणी प्रदर्शनात भाग घेण्याचा योग आला. आमची उत्पादनं तिथे विक्रीला असायची. तिथे येणाऱ्या ग्राहकाला आमच्या उत्पादनांबद्दल माहिती द्यायचो आणि इतर काही शंका असतील तर त्यांचीही, त्यांचं समाधान होईपर्यंत उत्तरं देण्याचा प्रयत्न करीत असू. व्यवसायाच्या सुरुवातीच्या काळात काही वर्ष मी स्वतः स्टॉलवर उभा राहून विक्री करत असे, ग्राहकाशी बोलत असे. त्यानिमित्ताने मनुष्यस्वभावाचे

कोकणात गावी आमची छोटी जागा आहे. बऱ्याच वर्षांपूर्वी तिथे बांबूची चार पाच रोपटी रुजवली होती. त्या चारपाच रोपट्यांचं आता बांबूचं बनच तयार झालं आहे. त्या पहिल्या चार पाच रोपांनंतर तिथे नवीन बांबूची रोपणी केलीच नव्हती. मग ते बन कसं वाढलं याच उत्तर शोधताना असं लक्षात आलं की बांबूची वाढ चक्रवाढ दराने झाली आहे. त्यावेळी एक

परवा एका पूजेला जाण्याचा योग आला. पूजेचे मंत्र ‘देवभाषा’ म्हणून जी मानली जाते त्या संस्कृतमध्ये म्हटले जात होते. ते ज्या पद्धतीने म्हटले जात होते ते ऐकून विचार आला की देवभाषा जरी संस्कृत असली तरी असे म्हटलेले मंत्र देवाला तरी समजत असतील का? ह्या विचारावरून काही वर्षांपूर्वी घडलेला एक किस्सा सहज आठवला. माझ्या भाच्याने एकदा कुठल्यातरी

तीन चार दिवसापूर्वी एका कार्यक्रमासाठी मुंबईच्या बाहेर जायचं होतं. रस्ता माहिती नसल्यामुळे लगेच मॉडर्न ब्रह्मदेवाला म्हणजे गुगलला पत्ता विचारला आणि घरापासून मुक्कामापर्यंत जाण्याचा रस्ता सुद्धा. गुगलने मी कुठे आहे ते तर ओळखलंच पण माझ्या मुक्कामाला जाण्याचा सर्वात सोयीचा आणि कमी ट्राफिक असलेला रस्ताही दाखवला. ईश्वराने माणसाचं जीवन सुखकर बनावं यासाठी जी साधन निर्माण केली त्यात

देवाच्या पूजेसाठी हवी म्हणून फ़ुलं आणायला बाजारात गेलो. उत्सवाचे दिवस म्हणून फुलवाल्यांना अधिक मागणी होती. मी एका फुलवालीकडे गेलो आणि 5 रुपयाची फ़ुलं मागितली. मी काहीतरी जगावेगळं मागतोय अशा अर्थाचा चेहरा करून काही न बोलताच दुसऱ्या गिऱ्हाईकाकडे ती वळली आणि तोंडानी ‘आता 5 रुपयाची फ़ुलं द्या म्हणे, दुसरा धंदा नाही का आम्हाला’ असं काहीतरी तिचं

मागच्या आठवड्यात सलूनमध्ये गेलो होतो केस कापायला. रविवार असल्यामुळे बरीच गर्दी होती आणि माझा नंबर दोन गिर्हाईकांनंतर लागणार होता म्हणून तिथेच बसलो. माझ्यासमोर एकाची दाढी कोरणे, एकाची दाढी करणे आणि एकाचं फेशिअल अशी तीन कामं चालली होती. ज्याचं फेशिअल चाललं होतं त्याच्याकडे जरा कुतूहलाने पहात होतो. बराच वेळ बरीच क्रीम्स तो सलूनवाला त्या गिर्हाईकच्या चेहेऱ्यावर

परवा youtube वर एक विडिओ पाहत होतो. त्यामध्ये वैमानिक अभियांत्रिकी (एरोनॉटिक इंजिनीरिंग) मध्ये काय प्रगती सुरु आहे या बद्दल चर्चा केली होती. अधिक जलद, अधिक ताकदीची, अधिक सुरक्षा असणारी, अधिक प्रवासी घेऊन जाणारी अशी विमानं बाजारात घेऊन येताना विमान कंपन्या किती चाचण्या करतात याचाही थोडा उहापोह त्या व्हिडिओमध्ये केला होता. सुरक्षेचे अतिशय कडक नियम पाळून