अलक (अति लघु कथा) – भाग ४७ (Alak – Part 47)

४७.२
त्याने आपल्या पत्र्याच्या छोट्या पेटीतलं मोरपीस हळुवार बाहेर काढलं आणि आपल्या डोक्यावरून हळूच फिरवलं.
आज वाढदिवस होता त्याचा. अनाथाश्रमात राहताना त्याच्या वाढदिवसाला आईचा स्पर्श अनुभवायची ही एकच पद्धत माहीत होती त्याला…

४७.३
तो सतार वाजवत असताना हातातून रक्त निघून लाल झाल्या होत्या तारा पण त्याच्या स्वरविभोर अवस्थेत त्याचंही त्याला भान नव्हतं. त्याला कुणीतरी हलवून भानावर आणलं आणि म्हटलं,”अरे किती वेळ वाजवतोयस. विजयादशमीची शस्त्र पूजा करायची आहे उठ… त्याने आपले रक्ताचे हात पुसले, तारांवरची रक्तलाली पुसली आणि फक्त सूचक हसला…

४७.४
तो कुठेही गेला तरी सांज होता होता घरी परतायचाच. कारण त्याची आणि तिची ती भेटीची वेळ असायची. ती हयात असताना दोघांनी मिळून लावलेला निशिगंध  दरवळायचा त्यांच्या घरकुलाच्या परसात दररोज संध्याकाळी…